Ahenk oluşturma amacıyla kafiye oluşturabilecek kelimelerin metin içerisinde kullanılmasıdır.Divan edebiyatının nesrinde karşımıza bolca çıkmıştır.
Örnek 1
İlâhi her neyi gülzâr ettinse anı ittim, ilâhi elime her ne sundunsa anı tuttum; ilâhi gönlüm oduna ne yaktınsa o tüter, ilâhi vücudum bahçesine ne diktinse o biter.
Örnek 2
Bu hayrette kalmış avareleri erbâb-ı kulûb ile irşad et ve bu dermande kalmış biçâreleri has kulların ile imdâd et.
Metinde avareleri, biçareleri; imdad et ve irşad et sözcükleri ahenk katmıştır. Buna düzyazıdaki seci denir.
Diğer Örnekler:
Dost yolunda nistlik gerek, yâr önünde pestlik gerek; ten cübbesi çâk gerek, gönül evi pâk gerek.
İlahi! Hamdını sözüme sertac ettim, zikrini kalbime mi’rac ettim, kitabını kendime minhac ettim. Ben yoktum var ettin, varlığından haberdar ettin, aşkınla gönlümü bi-karar ettin. Kulluk edemedim affına geldim.
Hazırlayan: Melih Özdamar
İçeriklerimiz, pdf anlatımlar dahil, 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Kanunu’nca korunmaktadır. Telif haklarının herhangi bir şekilde ihlali, başka yerlerde isimsiz yayımlanması, çeşitli kitap kaynaklarında izinsiz yer alması, içeriğin izinsiz kopyalanıp başka bir isimle tanıtılması vb. ile yapan kişi, kişiler veyahut kurumlar hakkında gerekli işlemler başlatılacaktır. Türkçe ve Edebiyat yönetimi.